… ondertussen heeft het leven me heel veel extra dagen gegund en ik maak er een erezaak van om elke extra dag ZINvol in te vullen.
Er was eens, héél lang geleden in de vorige eeuw midden de jaren 80 om precies te zijn een meisje die aan de buitenkant een vrolijke tiener leek, maar vanbinnen eigenlijk behoorlijk slecht in haar vel zat.
En nee, dat was niet alleen omdat haar leven letterlijk mank liep.
Wat het dan wel was?
Wel, haar lichaam stak stokken in de wielen, waardoor er geen ruimte meer was om kind te ZIJN en voor wie ze was naast alle labels die ze opgekleefd kreeg door de medische wereld en de maatschappij.
Gebukt onder die talrijke labels kreeg ze het gevoel dat haar leven, waar ze het liefst met volle teugen van genoot, aan haar voorbij flitste.
Ze droomde van een wereld waar alle kinderen dezelfde kansen kregen als hun vriendjes en vriendinnetjes die door het leven huppelden.
Het raakte haar dat de maatschappij veel mensen, in een gelijkaardige situatie als die van haar, poogde in een keurslijf te wringen.
Een keurslijf die vaak wel past(e) bij de fysieke/visuele en/of auditieve kant van het verhaal, maar totaal niet strookt met het complete levensverhaal.
Ze zag ook zoveel hobbels op het pad naar autonomie, die wel aangepakt werden, maar vaak op zo’n omslachtige en betuttelende manier, dat er eerst een ganse “lijdensweg” moest afgelegd worden alvorens men echt de kans krijgt om te beginnen aan de opbouw van de “leidensweg”.
Toen al mijmerde ze : later als ik groot ben…
Mijn zoontje noemt mij “mama”, Sofie noemt me “The Queen of Chocolates“, maar de meeste mensen houden het op Karen. Sinds 1983 ben ik geboren en getogen in Koekelare en ik geraak er maar niet weg … Tot groot jolijt van Sofie, waar ik persoonlijk assistente van ben, of om het in haar woorden te zeggen: haar linker en rechter hand (en eigenlijk ook haar extern brein,want ze is nogal een warhoofd 😉 ).
Na mijn carrière als verkoopster was ik toe aan iets waarbij ik echt de mensen kon helpen. Een zeer ruim begrip, dat weet ik maar al te goed, maar ik wou een meerwaarde geven aan een aantal mensen. Alles wat me interesseerde vereiste echter de nodige opleidingen, wat me op zich niet terug schrikt, maar ik wou ook werkzekerheid na de studies.
Tot ik op een zekere dag Facebook checkte en een post zag waarin een zekere Sofie iemand zocht om (and I quote) “15u op hun zenuwen te werken”. De interesse was gewekt, zeker omdat er ook gepraat werd over coaching (wat ik ook zeker zie zitten, ooit, in de toekomst) en omdat ik een gruw heb om met mensen te werken waar er GEEN hoek af is.
Een extra motivatie voor mij is het feit dat ik sinds 2011 MS heb, iets wat voor mij beperkingen meebrengt, maar voor de buitenwereld niet zichtbaar is. Mijn “nadeel” maakt me wel ervaringsexperte op het gebied van vb. het zoeken van werk, iets wat uitermate moeilijk is met een beperking. Ik wil dit zo goed mogelijk gebruiken bij ons TalentenCréatorium die wij in de nabije toekomst willen uitbouwen en ervoor zorgen dat mensen zoals ik makkelijker aan een job geraken.
Op 18 mei 2018 mocht ik op Sofie haar systeem beginnen werken (of was het nu omgekeerd😉). Sindsdien hebben we al heel wat watertjes doorvaren en dit blijven we doen tot we op open zee zitten.
KBO: BE0896.209.823
